Al haar hele leven leeft Lara met een ernstig vorm van astma, het is moeilijk om daarmee om te gaan. Leven met ernstige astma in de pubertijd is erg lastig. Dokters afspraken en veel soorten medicijnen, maar ook mentaal een lastige strijd. Soms is het moeilijk om je hoofd boven water te houden en weer door te gaan. Chronisch ziek zijn is niet alleen lichamelijk een strijd, maar ook mentaal.

De pubertijd met ernstig astma

Als puber wil je dingen ontdekken, je gaat uit, feestjes, veel met vrienden weg. Ik wil altijd meekomen met m’n vrienden, op hun level zitten. Ik merkte al vrij snel dat ik niet goed mee kon komen. Ik kan altijd maar een uurtje dansen in de club en moet daarna uitrusten aan de kant. Je wilt als tiener de hele nacht dansen en kunnen feesten, net als wat je vrienden doen. Op dat soort momenten is het vrij frustrerend dat je niet mee kan komen met je leeftijdsgenoten. Soms voelt het alsof je in een lichaam zit van een 80-jarige. Op dat soort momenten merk ik dat ik vaak heel erg boos kan worden en kan balen, dat is heel erg zonde want dan is je avond al vrij verpest. Als je chronisch ziek bent word je niet meer beter, het voelt soms alsof je geen doel hebt, geen eindstreep. Op sommige momenten heb ik ook geen motivatie meer om door te gaan, dan vraag ik mezelf weleens af of het allemaal nog wel zin heeft. Dat soort momenten zijn misschien wel het moeilijkst, weer mezelf bij elkaar pakken om door te gaan.

“Mensen vinden dat ik me niet moet aanstellen, want het is maar astma”

Sport

De impact van astma merkte ik ook bij een mijn favoriete bezigheden, hockeyen. Tien jaar lang heb ik kunnen hockeyen bij een club bij mij in de buurt. “Ik heb altijd met plezier op het veld gestaan, maar het was ook vaak een uitdaging” Ik speelde vaak hele wedstrijden met mijn puffer in mijn sok, altijd rekening moeten houden met mijn astma. Sporten zorgde ervoor dat ik mijn hoofd kon leegmaken, lekker even aan niks denken. Toch kan dat niet helemaal bij mij, ik moest altijd veel puffers mee en voor mijn wedstrijd of training medicijnen innemen. Ik deed altijd heel erg mijn best maar het was vaak niet goed genoeg. Ik was heel fanatiek en wilde het graag goed doen, maar ik was vaak te sloom of maar voor heel even snel. Het is frustrerend als je niet mee kan komen met de rest, ik vroeg veel van mijn lichaam maar mijn lichaam kon mij dat niet geven. Met astma aanvallen het veld af gehaald worden, dat is iets lastigs zeker als je zo jong bent. Ik werd vaak in een lager team gezet, trainers zeiden altijd dat mijn niveau hoger was dan waar ik inzat. Het vervelende was dat het bestuur een vooroordeel had, zij dachten dat een meisje met astma niet goed zou kunnen hockeyen, het toch niet volhoudt en maar beter lager kan spelen. Ik werd daar altijd heel erg verdrietig van, ze hebben mij nooit zien spelen. Het grappige is dat sommige mensen vinden dat je je niet moet aanstellen, ‘want het is maar Astma’ en sommige mensen denken meteen dat je niks kan en gaan daar ook meteen vanuit, net als mijn sportclub.

School

Met school heb ik het altijd lastig gehad. ik ben snel ziek en dus vaker afwezig. Op de middelbare school vond ik het lastig om school en astma te combineren. Ik deed een behandeling waar ik paar keer per maand een middag op de kinderdagbehandeling moest liggen. Het waren zware medicijnen die veel bijwerkingen gaven. Ik was de rest van de dag moe, misselijk, Duizelig en had zware hoofdpijn. Ga dan maar nog eens aan school zitten om toetsen te leren en je huiswerk te maken. Dat

was heel erg lastig. Elk jaar moest ik een paar keer uitleggen dat mijn astma niet is zoals bij andere, “ja je hebt astma, ik ken het ,want ik heb ook een puf” nee, je weet niet hoe het is en er werd vaak niet naar geluisterd. Mensen vullen het zelf in en denken te weten wat jij nodig hebt en wat goed voor jou is, terwijl jij dat het allerbeste weet. Ook vandaag de dag op het MBO moet ik elk jaar uitleggen dat ik ernstig astma heb en dat ik er veel last van heb. De winter is een hele zware periode, ben heel vaak ziek en heb heel veel last van eczeem en benauwdheid. Vaak denken docenten dat ik niet geïnteresseerd ben, niet gemotiveerd en dat het me allemaal niet interesseert. Dat is helemaal niet zo. Ik heb super veel slapeloze nachten en ben veel benauwd. Zo lijkt het misschien alsof ik niet geïnteresseerd ben maar dat ben ik wel. Ik ben alleen vaak ziek en moe.

De toekomst

Astma is natuurlijk een chronische ziekte, dat betekent dat ik er nooit vanaf kom. Wel wil ik positief naar de toekomst kijken, ik ben nou eenmaal ziek maar dat is voor mij geen reden om niet mijn doelen na te streven en zo lang mogelijk te studeren. Wat mijn astma betreft weet ik dat de toekomst zwaar blijft, het blijft altijd zwaar en ik zou nooit een langdurige stop hebben. Toch wil ik positief blijven en doorgaan met alles wat ik nu doe en nog ga doen.

Lara van der Lugt