Mijn naam is Wilma van den Akker regelmatig word ik voor revalidatie opgenomen in het NaD. Zo ook deze zomer, dit stukje schrijf ik tijdens mijn opname. Ik werd iets later in het jaar opgenomen dan gehoopt omdat het centrum dit voorjaar vanwege Corona ruim twee maanden de deuren heeft moeten sluiten. Om dezelfde reden verloopt ook de opname iets anders dan ik gewend ben, om onze veiligheid te waarborgen heeft ook het NaD maatregelen moeten nemen om zo goede, specialistische zorg op een veilige manier te leveren.

Zo moesten wij vanaf 10 dagen voor opname in quarantaine en mogen we hier tijdens de opname geen bezoek ontvangen. Al het personeel draagt mondkapjes tijdens de behandelingen en in de (wandel)gangen; Wij, de patiënten, dragen een mondkapje als we in een ruimte zijn waar het niet mogelijk is om onderling 1½ meter afstand te houden, tijdens het vervoer in de busjes van het NaD en/ of openbaar vervoer. Op straat in Davos geldt geen mondkapjes plicht maar is wel bij drukte het advies mondkapjes in de winkels te gebruiken.

Ook hier letten we extra op onze hygiëne, op dezelfde manier als in Nederland, zo wassen en desinfecteren we  bijvoorbeeld regelmatig onze handen en gebruiken we waar nodig papieren zakdoekjes. De maaltijden gebruiken we in het restaurant, om daar de 1½ meter te waarborgen eten wij in “shifts”; wij zijn als patiënten verdeeld in twee eetgroepen, waarin we ‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds het restaurant in gaan. In het restaurant staan bij het buffet op de vloer markeringen om de 1½ meter, wat het voor ons makkelijker maakt ons aan de afstand te houden.

Nu ik dit allemaal zo op schrijf lijken het ingrijpende en veel regels, ik ben hiervan voor opname op de hoogte gebracht en kon mezelf er hierdoor enigszins vooraf mentaal op voorbereiden. Hoewel ik hier voor de opname wat tegenop zag, vind ik het in praktijk wel meevallen en heb ik er geen last van.

Al gauw was ik aan deze, voor mij andere manier van werken gewend en werd dit alles voor mij een routine waarbinnen het heel goed mogelijk is te revalideren en vrijwel probleemloos, met ondersteuning van het behandelteam, aan mijn behandeldoelen te werken met nu al goed resultaat.

Naast het programma is er gewoon de mogelijkheid om de andere patiënten in bijvoorbeeld de woonkamer of de crea-ruimte te ontmoeten. Buiten dat soms even de actualiteiten aan worden gehaald is Corona hier weinig het onderwerp van gesprek en merk ik er ook vrij weinig van, het staat voor mij hier minder op de voorgrond dan in Nederland, misschien deels omdat Corona in dit gedeelte van Zwitserland nauwelijks voorkomt en ik hier vooral bezig ben met mijn revalidatie.

Natuurlijk volg ook ik de berichten vanuit Nederland rondom Corona. Af en toe speelt even door mijn hoofd dat ik over 4 weken weer in Nederland ben, waar het nu weer meer speelt en het aantal besmettingen oploopt. Ik kan van mezelf wel zeggen dat ik vrij nuchter ben ingesteld, meer dan mezelf ook thuis aan de maatregelen en adviezen houden en te blijven werken aan mijn weerstand kan ik niet doen. Ik zie er nu al naar uit naar Nederland te gaan.

Voordat ik werd opgenomen heb ook ik mijn sociale leven in Nederland anders moeten inrichten. Ik zorgde daarbij dat wel dat ik zo’n min mogelijk last heb van Corona, mijn omgeving en ik gaan er ontspannen mee om. We zijn niet in paniek maar blijven wel alert. Weer thuis zal ik dan ook mijn “gewone” leven weer op te pakken, binnen de maatregelen van de overheid, de adviezen van het RIVM en natuurlijk in een conditioneel veel betere toestand dan toen ik ruim vier weken geleden uit Nederland vertrok.