In 2019 was mijn eerste kennismaking met het Nederlands Astmacentrum Davos (NAD). Een opname van 12 weken. Mijn hele leven was de boodschap dat ik moest doen met wat ik had. Maar toe zei het NAD ‘wij kunnen meer voor je!’

De 12 weken waren dan ook indrukwekkend: 303 hoogtemeters maken in de bergen op de MTB. ‘WAUW’

Toen naar huis. En daar tot de ontdekking komen dat thuis niet mijn thuis voor mijn longen was. De opknapte longen knapten af. Dus het verslechterde (ik verslechterde) ook in rap tempo. In de zomer van 2020 zijn we dus verhuisd naar Friesland.

Gestut met puffen, vernevelingen, tabletten en soms antibioticum de dozen uitgepakt. Een tweede opname in het NAD uitgesteld om eerst te kunnen settelen in ons nieuwe huis. En toen was het in januari 2021 zover….op naar herstel.

Wel even een zure appel, geen 12 weken opname maar het zouden 9 weken worden. En die 9 weken waren inmiddels in nog maar 6 weken opname veranderd. Mijn behoefte aan lucht, bijtanken en zien wat ik kon halen was groter dan 6 weken opname zouden kunnen bieden. Maar vanwege Corona waren de opnames tot 6 weken gereduceerd. Soms zijn zaken zoals ze zijn.

Ondanks dat ik heel hard wilde roepen dat ik makkelijk 9 weken kan met stringente leefregels, snapte ik ook het NAD beleid. Want 6 weken lang alleen eten op je kamer, afstand houden, niet even een wandeling / boodschap in Davos Dorf of even naar Klosters. Nee maximaal 7 wandelroutes op de berg in Clavadel. Dat is toch niet voor iedereen makkelijk.

Mijn optelsom was duidelijk. 6 Weken in een beperkte omgeving waar je ook niet vrij bent van het Covid 19 risico, focus houden en halen wat er kan. Met 12 weken ervaring in mijn hoofd had ik het gevoel van haast. Maar haast kun je niet gebruiken met astma-longen. Samen met het team NAD gekeken hoe ik zo optimaal mijn doelen kon behalen in de 6 weken. Dat was de eerste week dus gesprekken en onderzoeken. Je herkent het wel als je vaker, in het NAD, bent opgenomen geweest. Het haasten had geen zin, het was toch wennen aan de hoogte. Daarnaast vertelde ik mijzelf dat hoe meer rust hoe sneller ik kan aanpakken. Dat hield ook in, niet teveel in de woonkamer zijn. Voorkomen dat hoesten / lachen mijn long-conditie-opbouw in de weg zou staan. En om het comfortabeler te maken facetimde ik ’s avonds, tijdens de maaltijd, met thuis. Zo aten we dan toch een beetje samen in plaats van beiden alleen.

Het gekke is dat de kliniek nu toch een beetje als thuis voelt. De plek waar ik mijn grenzen kan opzoeken. Waar ik weer lucht krijg en conditie kan opbouwen. Dat is heerlijk. Het is ook weer een plek waar ik vrij uit onder de mensen kon zijn. Zelfs met de 1,5m regel. Weer mensen zien en spreken. Thuis leef ik al jaren in “corona stand” door met name allergieën. Dus om af te spreken is altijd met hand en spandiensten. Bij sommigen alleen zomers in de tuin. Of onderweg ergens op een voor mij veilige plek (de hal van een hotel of een café, bij ons thuis). Nu liep ik mijn kamer uit. kon ik zonder toeters en bellen mensen tegenkomen en een kopje koffie drinken, samen sporten, zwemmen of wandelen. Ook dat was meerwaarde boven alles. Een plek wat niet daadwerkelijk je huis is en waar je eigenlijk niet voor kiest. Tuurlijk is het niet altijd de groep mensen waar je je prettig bij voelt, je kiest er niet voor, maar je zit er wel met hetzelfde doel: Alles eruit halen wat er uit te halen valt. 

In de zes weken heb ik, onverwacht, meer medicatie afgebouwd dan in eerste instantie haalbaar leek. Het naar huis gaan was en is nog reuze spannend, want ik ben verhuisd vanwege mijn longen. Mis ik mijn oude buurtjes, die zo weten hoe het is en kan zijn, waar ik weinig woorden nodig heb. De mensen in de nieuwe buurt zijn erg belangstellend, hartelijk, zorgzaam en heten mij een warm welkom thuis. Zij die ook voor het thuisfront aandacht hadden tijdens mijn afwezigheid. Maar ze weten nog niet was Davos kan bewerkstelligen. Hoe leg je dat uit? En iedereen wil graag weten of het beter gaat en of het verhuizen werkt.

Nu van ruim 1700 meter naar zeeniveau ….dat kost energie. Wandelen met onze hond kan ik nu wel zonder zo nodig medicatie vooraf/tijdens en of daarna. En zonder 100x stilstaan om bij te tanken. Dat voelt vreemd dat dit nu kan. Ik weet dat ik dus heel veel in 6 weken kan halen. Of het voldoende is? Geen idee!

Ik ga eerst met alle wijsheden vanuit NAD hierop onze nieuwe stek opbouwen. Goed overleg houden met de longarts, longverpleegkundige en fysio. 

Wel weet ik dat de 6 weken voor nu het waard waren om in te investeren.

Rianne Witteveen