Drie maanden lang tegen deze bergkam aangekeken en uiteindelijk, deels met de bergbahn, bovenop!

Na ruim dertig jaar in toenemende mate van hoesten en benauwd zijn, kon ik niet functioneren.
Mijn longarts adviseerde een opname voor longrevalidatie in Heideheuvel en als snel kreeg ik vanuit Heideheuvel de vraag of ik mee wilde doen aan het hooggebergte-onderzoek. Door loting zou ik dan drie maanden naar Heideheuvel of naar Davos gaan. Dat was geen gemakkelijke beslissing, drie maanden weg van familie en vrienden (en misschien wel heel ver weg) vond ik geen prettig vooruitzicht. Veel gesprekken gehad met partner, familie, vrienden en ook de werkgever. Allemaal gaven ze aan dat ik deze kans met beide handen moest aangrijpen. Ik werd uitgeloot voor Davos en zondag 24 april 2016 vloog ik onder begeleiding van een verpleegkundige met drie medepatiënten naar Zwitserland.

Ik was enorm gespannen voor alles wat op me af kwam. De vliegreis verliep zonder problemen (ik ben geen fan van vliegen) en in Zurich stond het busje met de zorg coördinator van het NAD (Nederlands Astmacentrum Davos) al klaar om ons naar Clavadel te brengen. Gedurende de autorit zag je de wereld om je heen veranderen in een prachtig berggebied met besneeuwde toppen en onderweg kregen we ook steeds meer sneeuwbuien. Bij het NAD aangekomen stond het verplegend personeel ons al op te wachten. We werden hartelijk ontvangen en na een korte kennismaking werden we naar onze kamer gebracht. Er stond een broodmaaltijd klaar en ’s avonds kwam de longarts nog langs voor een check-up. Na een heerlijke douche ben ik mijn bed ingerold en heb ik die nacht geslapen sliep als een bergmarmot in winterslaap.

De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door de verpleegkundige, het was tijd om te gaan ontbijten. We werden naar de eetzaal gebracht waar het NAD een aantal vaste tafels heeft voor haar patiënten. Na een korte kennismaking met de medepatiënten konden we gaan ontbijten.

Na het ontbijt kregen we een korte rondleiding door het gebouw en werd uitgelegd wat we de komende week konden verwachten. Er volgde een medicijnencheck en we kregen ons weekschema met alle afspraken voor onderzoeken en gesprekken met het medisch team. Het was een drukke week waarin veel gesprekken werden gevoerd met de longarts, psycholoog, fysiotherapeut en de zorg coördinator om een goed behandelplan op te stellen, dat de basis zou zijn voor de revalidatie van de komende drie zeer intensieve maanden.

Wat heeft die opname van drie maanden in het NAD mij gebracht? Ontzettend veel!
Ik ging er sowieso heen met het gevoel van, dit is een unieke kans, waaruit ik alles moet halen wat er voor mijn gezondheid te halen is. Na een aantal onderzoeken en gesprekken met longarts en psycholoog werd steeds duidelijker wat er aan de hand was en hoe we dat zouden gaan aanpakken.

De acceptatie van mijn astma:
Met de longarts veel gesproken over mijn astma en verminderde longfunctie en het leren omgaan en accepteren van mijn ziekte. “het is wat het is” (quote van de longarts). Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Maar vanuit alle disciplines van het multidisciplinair behandel kwam hulp en werd het revalidatieprogramma toegespitst op mijn hulpvraag. Verder heb ik ontzettend veel geleerd van de GVO (gezondheidsvoorlichting) sessies over:
– wat is astma
– werking en juiste gebruik van astma medicijnen
– evenwicht tussen draagkracht en draaglast
– wat doet voeding en gewicht met je astma
– wat zijn de gevolgen van chronisch ziek zijn voor jezelf en voor je omgeving
Oud zeer verwerkt:
Met de psycholoog zijn we eerst mijn prikkelgevoeligheid uit elkaar gaan trekken in een deel wat fysiek echt aanwezig was (luchtkwaliteit, koud/warm, geuren e.d.) en een deel dat werd versterkt door emoties en emotioneel vermijdingsgedrag (psychisch). De psychologe stelde EMDR sessies voor om dat aan te pakken. Ik vond het idee doodeng, maar voelde me dermate op een veilige plek en in goede handen dat ik het ben aangegaan en ik heb daar ontzettend veel aan gehad! Ik kreeg ook allerlei praktijkopdrachten om zo mijn prikkelgevoeligheid in bepaalde situaties te verminderen. Samen hebben we een terugvalpreventieplan opgesteld waar ik nog steeds profijt van heb.

Mijn conditie opgebouwd:
Met de fysiotherapeute en de bewegingsagoog hebben we een plan opgesteld om mijn conditie te verbeteren. Sporten in de fitness (wat ik nog steeds niet leuk vind), roeien, wandelen, zwemmen en fietsen. Eerst rustig binnen opgebouwd en daarna steeds meer naar buiten en intensiever. Uiteindelijk heb ik het gestelde doel om de lange wandeling over de bergkam aan de overkant van de kliniek te maken gehaald.

Om leren gaan met beperkte energie:
De sessies met de psychomotorische therapeute waren zeer verhelderend over hoe ik mijn energie zou moeten verdelen. Ook hier weer veel over mezelf geleerd, wat mijn valkuilen zijn en hoe ik tot een zo goed mogelijke energieverdeling kan komen. Laatste les met partner gedaan om ook hem inzicht te geven in mijn beperkte energie en hoe hij mij daarin kan helpen.

Astma Actieplan opgesteld:
Samen met mijn zorg coördinator en de verpleegkundige hebben we mijn Actie Astmaplan opgesteld (AAP) waarin precies wordt omschreven wat ik moet doen bij welke klachten en welke medicijnen dan te gebruiken. Maar ook wanneer ik moet opschalen naar huisarts of longarts en hun contactgegevens. Het is mijn leidraad voor het dagelijks leven met astma.

Na de opname in Davos komt de periode dat je alles wat je hebt geleerd ook moet gaan toepassen. Je houden aan het Actie astmaplan is in de praktijk niet altijd makkelijk. Je hebt de neiging om je grenzen te verleggen, maar je wordt door je lichaam al snel geconfronteerd met de consequenties. Na een periode van vallen en weer opstaan zit het astmaplan nu goed tussen de oren en heb ik er enorm veel profijt van. Evenals alle gesprekken met de longarts, de psychologe, de zorg coördinator en het verplegend personeel, die ik nog dagelijks gebruik voor een goede energieverdeling en interactie met de mensen om mij heen.

Nieuwe vriendinnen:
Nieuwe vriendinnen uit Davos, medepatiënten waaraan ik veel steun heb gehad en veel plezier mee heb beleefd. Maatjes die elkaar door dik en dun hebben geholpen en gesteund. Super!

Kans gepakt en anders leren leven:
Voordat ik werd opgenomen in het NAD werkte ik fulltime. Hoe slechter ik me voelde hoe meer ik bezig was, op het werk en daarbuiten. Niet bezig willen zijn met ziekte en emoties, maar met leuke dingen. Adrenaline door mijn lijf pompen om verder te kunnen. Nu weet ik dat ik enorm roofbouw heb gepleegd op mijn lichaam. Mijn leven nu, is totaal veranderd. Ik heb mijn ziekte en haar beperkingen geaccepteerd. Ik heb geleerd hoe ik daar mee om moet gaan. Ik werk niet meer en heb mijn leven nu ingericht om te behouden wat ik nog heb aan longcapaciteit en het beheersbaar houden van mijn astma. Ik geniet gedoseerd maar met volle teugen van alles wat het leven mooi maakt, zoals partner, familie, vrienden, natuur en hobby’s en dat alles heb ik te danken aan mijn opname en het multidisciplinair behandelteam in Davos!