De weg naar Parijs: een film over het lopen van je eerste marathon (met astma).

Mijn naam is David Elzinga, ik ben 28 jaar en een groot hardloop-fan. In het “normale leven” ben ik filmmaker, en het leek me gaaf om mijn passies voor hardlopen en film te combineren. Daarom ben ik de afgelopen twee jaar, samen met mijn team, bezig geweest met de productie van een documentaire genaamd De weg naar Parijs: een film over het lopen van je eerste marathon.

In de coronaperiode heb ik (eigenlijk wegens het gebrek aan andere opties) het hardlopen ontdekt. Na een periode van rustig de kilometers opbouwen, heb ik toen voor het eerst een halve marathon gelopen. Dat smaakte uiteindelijk naar meer: “Zou die hele marathon ook kunnen lukken…?” Vervolgens heb ik me dapper ingeschreven voor mijn eerste marathon in Parijs. Het leek me gaaf om de kijker middels een documentaire mee te nemen in het gehele hardloopproces: hoe zorg je ervoor dat je wekelijkse rondje van vijf kilometer transformeert naar die felbegeerde afstand van 42,2 kilometer? Alle doorbraken, twijfels, frustrerende én euforische momenten komen langs.

Een van mijn grootste tegenslagen in de voorbereiding was dat ik, geheel onverwacht, weer een astma-aanval. Als kind had ik veel last van mijn (inspannings)astma, maar ik dacht eerlijk gezegd dat ik hier “overheen was gegroeid”. Achteraf leerde ik dat dat dus helemaal niet kan: mijn astma was niet weg, maar is jarenlang slapend-stabiel gebleven. Ik gebruikte daarom ook al jaren geen medicatie meer. Toen ik ’s nachts de astma-aanval kreeg, wist ik direct wat er aan de hand was. Ik herkende het immers van vroeger. Het effect van de aanval op mijn longen bleek die dag daarna gigantisch: waar ik eerst met gemak 21 kilometer kon lopen, kreeg ik nu al na drie kilometer amper nog adem en kon ik echt niet verder.

Ik voelde veel onmacht; “Hoe kan dit na 12 jaar ineens weer terug zijn? Kan ik überhaupt de marathon wel halen of maak ik dan mijn longen dan nog meer kapot?”. In de documentaire zie je dat mijn bezoek aan de longarts hoop gaf: mijn longblaasjes zijn ontstoken, en dat geeft een enorme reactie tijdens het hardlopen, maar het brengt geen schade aan.

Ik moest weer tweemaal daags aan de pufjes en de kilometers heel rustig gaan opbouwen. Na twee maanden sloeg de medicatie langzaam aan. Ik had nog steeds moeite met sprinttrainingen, maar kon wel de benodigde kilometers weer maken. Ik kwam erachter dat er ook meerdere topsporters zijn geweest met astma en werd ontzettend benieuwd naar hoe zij hiermee omgingen. In de film zit daarom een interview met Olympisch schaatskampioen Bart Veldkamp. Veldkamp won ondanks zijn astma maar liefst drie Olympische medailles.

Uiteindelijk heb ik de marathon van Parijs kunnen finishen. Wellicht iets minder hard dan gehoopt, maar het is gelukt. De medicatie werkt voor mij goed genoeg om nieuwe astma-aanvallen uit te sluiten en ondanks mijn astma lekker te kunnen sporten. Volgende maand loop ik mijn vijfde marathon 🙂

De weg naar Parijs – Het lopen van je eerste marathon ging op 3 mei 2025 in première in de Grote Zaal van het Forum Groningen en is nu voor iedereen te zien via www.dewegnaarparijs.nl